Hoe makkelijk is die valkuil van zelf afwijzing.
Ik was net bevallen van onze 2e dochter en ontdekte mijn eerste grijze haar. Met nog de uberdikke maandverband in mijn slip stond ik voor de spiegel en riep naar mijn man
" ja, het is officieel het verval is begonnen" ...tuurlijk een dikke knipoog, maar tegelijk waarheid als een koe. Ik was net bevallen en die grijze haar moest eruit. Onze kleine bleek een huilbaby en zo meer zij brulde vulde mijn kruin zich met nog meer grijs.
Nu jaren verder omarm ik iedere rimpel, elke grijze haar, elke kilo en och de realisatie dat het slechts verpakkingsmateriaal is, doet het ook goed.
Kijk, ik kan uren yoga doen, mediteren tot ik een ons weeg is me nog nooit gelukt...
Maar ik kan ook gewoon omarmen dat ik MENS ben. Ik maak fouten, ik leer, herstel en pas aan, schaaf af en stel bij.
Ik houd van gezond eten en soms meer😉. Mij bewust dat ik geen excuus Truus ben om niet te veranderen, maar zelfliefde is ook accepteren wat is, en heb je daar een uitdaging in, dan zul je er iets aan moeten doen. Onderzoeken wat de wortel is van datgene wat je dwars zit kan soms een puzzel worden waarin je jezelf even niet meer kan zien. Heb je moeite met je eigen blinde vlek of overzie je niet waar de angel zit, dan help ik je met liefde, niet als een heilige die er omheen draait. Kijk mee over je schouder en zal je liefdevol toespreken hoe het wellicht ook anders kan, als spiegel als medeMENS.
Want als heilige, ik weet het niet hoor, maar ik leef op aarde in deze realiteit als mens maar niet van God los😉🤍🙏🏻